Η ζωή σ'αυτήν την μίζερη σκατο-πόλη, κλεισμένος όλη μέρα σ'ένα σπίτι, αφήνοντας απραγματοποίητο κάθε όνειρο που έκανα ποτέ, δεν μου αφήνει άλλη επιλογή απ'το να επαναλαμβάνω συνεχώς "ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ!!!"
** Ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, δεν έχω χρόνο για κάτι καλύτερο αυτήν την στιγμή, ίσως αργήσω να ξαναγράψω λόγω διακοπών Πάσχα, αναμείνατε στην οθόνη σας... Το post αυτό, πιθανότατα να ξαναγραφτεί από την αρχή!! Βιάζομαι, φεύγω!!
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007
@@
Και για όσους δεν κατάλαβαν, ΑΡΧΙΔΙΑ!!! Κ μάλιστα Καλαβρέζικα!! Ή εγώ είμαι τόσο πεσιμιστής ώστε να τα βλέπω όλα μαύρα, ή όντως κάτι συμβαίνει.. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί το ρεφρέν του παρακάτω κομματιού να με συνοδεύει συνεχώς τα τελευταία 3-4 χρόνια(από τότε που βγήκε δλδ)..
Δυναμώστε την ένταση κ απολαύστε!!
Τρίτη 27 Μαρτίου 2007
Ξέσπασμα
Έκλεισε βίαια την πόρτα πίσω του κ κατέβηκε σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες.. Από την φόρα, σκόνταψε σ'ένα σκαλί κ παραλίγο να φάει τα μούτρα του.. Αφού καταράστηκε την τύχη του, μουρμουρίζοντας ακαταλαβήστικα βρισιές, έκλεισε ακόμα πιο βίαια την δεύτερη πόρτα που βρέθηκε μπροστά του.. Με το που βρέθηκε έξω, σταμάτησε απότομα κ έστρεψε τα μάτια του στον ουρανό.. Στο φώς της εξόπορτας, είδε τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν ακατάπαυστα με κινηματογραφική ταχύτητα.. Έστρεψε το βλέμα του στο έδαφος.. Ο χρόνος του 'κανε την χάρη και σταμάτησε για λίγο, ώστε να δει το υπέροχο θέαμα των σταγόνων να σκάνε η μία πίσω απ΄την άλλη σχηματίζοντας ομόκεντρους κύκλους στην λιμνούλα που είχε σχηματιστεί στην άκρη..
Αφού επέστρεψε στην πραγματικότητα, δίχως να το ξανασκεφτεί, εξέθεσε τον εαυτό του στα στοιχεία της φύσης.. Ο άνεμος ήταν δυνατός, κ η βροχή τον έλουζε από παντού.. Όχι μόνο δεν νοιάστηκε, αλλά το ευχαριστιόταν κιόλας!! Ο δρόμος ήταν άδειος.. Κανένα αυτοκίνητο περνούσε πού κ πού.. Ένα μάλιστα τον πιτσίλισε με κάτι απόνερα, κ αυτήν την φορά δεν αρκέστηκε στο να μουρμουρίσει.. Χώθηκε στα στενά κ πήρε την κατηφόρα για την παραλιακή..
Δίχως να καταλάβει το πότε, είχε φτάσει στο λιμάνι.. Σήκωσε το βλέμμα του, κ κοίταξε την θάλασσα.. Τα κύματα να χτυπάνε λυσσαλέα τον κυματοθραύστη.. Η βροχή συνέχιζε να τον λούζει.. Το νερό κυλούσε συνεχώς από το μέτωπό του, μέσα από τα κανάλια που σχημάτιζαν οι φλέβες του που είχαν πεταχτεί από τα νεύρα, στο πηγούνι του.. Έγυρε πάλι το κεφάλι του χάμω.. Γονάτισε απότομα.. Το σώμα του καμπούριασε.. Ανέσαινε γρήγορα.. Το νερό συνέχιζε να κυλάει πάνω του.. Τότε, σε μια στιγμή, μάζεψε όση δύναμη έκρυβε μέσα του, και υψώνοντας γροθιές και πρόσωπο στον ουρανό, φώναξε.. Φώναξε δυνατά..
Δεν έχει σημασία τι είπε.. Το 'βγαλε από μέσα του..
Αφού επέστρεψε στην πραγματικότητα, δίχως να το ξανασκεφτεί, εξέθεσε τον εαυτό του στα στοιχεία της φύσης.. Ο άνεμος ήταν δυνατός, κ η βροχή τον έλουζε από παντού.. Όχι μόνο δεν νοιάστηκε, αλλά το ευχαριστιόταν κιόλας!! Ο δρόμος ήταν άδειος.. Κανένα αυτοκίνητο περνούσε πού κ πού.. Ένα μάλιστα τον πιτσίλισε με κάτι απόνερα, κ αυτήν την φορά δεν αρκέστηκε στο να μουρμουρίσει.. Χώθηκε στα στενά κ πήρε την κατηφόρα για την παραλιακή..
Δίχως να καταλάβει το πότε, είχε φτάσει στο λιμάνι.. Σήκωσε το βλέμμα του, κ κοίταξε την θάλασσα.. Τα κύματα να χτυπάνε λυσσαλέα τον κυματοθραύστη.. Η βροχή συνέχιζε να τον λούζει.. Το νερό κυλούσε συνεχώς από το μέτωπό του, μέσα από τα κανάλια που σχημάτιζαν οι φλέβες του που είχαν πεταχτεί από τα νεύρα, στο πηγούνι του.. Έγυρε πάλι το κεφάλι του χάμω.. Γονάτισε απότομα.. Το σώμα του καμπούριασε.. Ανέσαινε γρήγορα.. Το νερό συνέχιζε να κυλάει πάνω του.. Τότε, σε μια στιγμή, μάζεψε όση δύναμη έκρυβε μέσα του, και υψώνοντας γροθιές και πρόσωπο στον ουρανό, φώναξε.. Φώναξε δυνατά..
Δεν έχει σημασία τι είπε.. Το 'βγαλε από μέσα του..
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007
Ντετερμινισμού συνέχεια..
Κ μιας κ έκανα την αρχή, ας συνεχίσω το παραλλήρημα..
"Τα μόρια ενός αερίου κινούνται τυχαία μεσα στον χώρο που καταλαμβάνουν".. Η πιθανότητα όμως να μαζευτούν όλα τα μόρια του ατμοσφαιρικού αέρα του δωματίου μου στην επάνω δεξιά γωνία του κ γώ να πεθάνω από ασφυξία είναι απειροελάχιστη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί.. Ποιοί είναι λοιπόν οι Νόμοι της Τυχαιότητας που θα καθορίσουν αν εγώ θα πεθάνω σε λίγο..;
Οι μετεωρολόγοι προσπαθούν διαρκώς να προβλέψουν τον καιρό μελετώντας την ατμόσφαιρα.. Κ διαρκώς υποπέφτουν σε λανθασμένες προβλέψεις, άντε σε ανακριβείς στην καλύτερη.. Το χωρίο έλεγε σ'ένα σημείο, ότι "το πέταγμα μιας πεταλούδας μπορεί να επιφέρει τυφώνα έπειτα από διέλευση εβδομάδων σε μια περιοχή μίλια μακρυά"!!!
Οι επιστήμονες σήμερα έχουν καταφέρει να δουν έξι υποατομικά σωματίδια αλλά αψηφούν αυτήν την υπόσταση της ύλης.. Ποια ύλη..; Την κενή!! Ένας καθηγητής μου που είχε την τύχη να έχει εκείνος για καθηγητή, τον Δάσκαλο Β.Ξανθόπουλο, μου μετέφερε τα λόγια του: "αν χτυπάω την έδρα 1.000.000 φορές στο ίδιο σημείο, είναι πιθανόν τα μόριά της καθώς κ του χεριού μου να βρεθούν σε τέτοια κίνηση, ώστε η παλάμη μου να περάσει μέσα από την έδρα"!! Τόσο συμπαγής είναι η Ύλη!!
Καταφεύγουμε λοιπόν σε θεωρίες με Χορδές κ πολλές διαστάσεις, αναζητώντας την ενοποίηση των αντικρουώμενων θεωριών (Κβαντομηχανική και Σχετικότητα που ερμηνεύουν πλήρως μικρόκοσμο κ μεγάκοσμο αντίστοιχα), ή αλλιώς "το Άγιο Δισκοπότηρο" της Φυσικής..
Κ όσο το μέλλον του σύμπαντος φαίνεται προδιαγεγραμμένο, τί γίνεται με τον δικό μας ανθρώπινο μικρόκοσμο..; Εμπεριέχει κ αυτός αρκετή Τυχαιότητα.. Πως αλλιώς να εξηγήσεις τις συμπτώσεις..; Μα ο Einstein έλεγε ότι "η τύχη είναι άθροισμα συμπτώσεων"!! Ποιος έχει δίκιο τελικά..;
Κ κάτι τελευταίο, καθώς αδυνατώ πλέον να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη.. Υπάρχει κάποιος εξωτερικός παρατηρητής (κοινώς Θεός) που κινεί τα νήματα ή είμαστε καταδικασμένοι σε μόνιμη αύξηση της εντροπίας μας..;
"Τα μόρια ενός αερίου κινούνται τυχαία μεσα στον χώρο που καταλαμβάνουν".. Η πιθανότητα όμως να μαζευτούν όλα τα μόρια του ατμοσφαιρικού αέρα του δωματίου μου στην επάνω δεξιά γωνία του κ γώ να πεθάνω από ασφυξία είναι απειροελάχιστη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί.. Ποιοί είναι λοιπόν οι Νόμοι της Τυχαιότητας που θα καθορίσουν αν εγώ θα πεθάνω σε λίγο..;
Οι μετεωρολόγοι προσπαθούν διαρκώς να προβλέψουν τον καιρό μελετώντας την ατμόσφαιρα.. Κ διαρκώς υποπέφτουν σε λανθασμένες προβλέψεις, άντε σε ανακριβείς στην καλύτερη.. Το χωρίο έλεγε σ'ένα σημείο, ότι "το πέταγμα μιας πεταλούδας μπορεί να επιφέρει τυφώνα έπειτα από διέλευση εβδομάδων σε μια περιοχή μίλια μακρυά"!!!
Οι επιστήμονες σήμερα έχουν καταφέρει να δουν έξι υποατομικά σωματίδια αλλά αψηφούν αυτήν την υπόσταση της ύλης.. Ποια ύλη..; Την κενή!! Ένας καθηγητής μου που είχε την τύχη να έχει εκείνος για καθηγητή, τον Δάσκαλο Β.Ξανθόπουλο, μου μετέφερε τα λόγια του: "αν χτυπάω την έδρα 1.000.000 φορές στο ίδιο σημείο, είναι πιθανόν τα μόριά της καθώς κ του χεριού μου να βρεθούν σε τέτοια κίνηση, ώστε η παλάμη μου να περάσει μέσα από την έδρα"!! Τόσο συμπαγής είναι η Ύλη!!
Καταφεύγουμε λοιπόν σε θεωρίες με Χορδές κ πολλές διαστάσεις, αναζητώντας την ενοποίηση των αντικρουώμενων θεωριών (Κβαντομηχανική και Σχετικότητα που ερμηνεύουν πλήρως μικρόκοσμο κ μεγάκοσμο αντίστοιχα), ή αλλιώς "το Άγιο Δισκοπότηρο" της Φυσικής..
Κ όσο το μέλλον του σύμπαντος φαίνεται προδιαγεγραμμένο, τί γίνεται με τον δικό μας ανθρώπινο μικρόκοσμο..; Εμπεριέχει κ αυτός αρκετή Τυχαιότητα.. Πως αλλιώς να εξηγήσεις τις συμπτώσεις..; Μα ο Einstein έλεγε ότι "η τύχη είναι άθροισμα συμπτώσεων"!! Ποιος έχει δίκιο τελικά..;
Κ κάτι τελευταίο, καθώς αδυνατώ πλέον να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη.. Υπάρχει κάποιος εξωτερικός παρατηρητής (κοινώς Θεός) που κινεί τα νήματα ή είμαστε καταδικασμένοι σε μόνιμη αύξηση της εντροπίας μας..;
Ντετερμινισμός
Ένα χωρίο σε πράσινο φόντο ενός πορτοκαλί βιβίου λυκειακής φυσικής, μου έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη, τότε αλλά κ σήμερα.. Ο Laplace ήταν απ'τους εισηγητές του Ντετερμινισμού και πίστευε ότι "αν κάποιος μπορούσε να παρατηρήσει μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή την κίνηση κάθε μορίου στο Σύμπαν, θα μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια το μέλλον (αλλά κ να αποκαλύψει το παρελθόν)"..
Σκέψη τρομακτική, που αν γινόταν πραγματικότητα από κάποιον, θα του έδινε μεγάλη δύναμη.. Όσο απλή κ αν φαίνεται όμως, ελοχεύει κινδύνους.. Ένα μικρό σφάλμα στους υπολογισμούς κ όλα καταρέουν!! Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, κ πιο συγκεκριμένα την Αρχή της Αβεβαιότητας του Heissenberg, "κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια την θέση και την ταχύτητα ενός ατόμου μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.. όσο μεγαλύτερη ακρίβεια επεισέρχεται στον υπολογισμό της μίας, τόσο μεγαλύτερο σφάλμα επεισέρχεται στον υπολογισμό της άλλης"..
Άποψή μου, ο Heissenberg έχει δίκιο.. Αλλά ας παραμερήσουμε λίγο την επιστήμη κ ας το ρίξουμε στην φιλοσοφία.. Ο άνθρωπος έχει ένα μεγάλο όπλο στην διαθεσή του, την Σκέψη.. Ή την Λογική αν προτιμάτε.. Πως όμως αυτή καθορίζεται από τις διάφορες χημικές διεργασίες που λαμβάνουν μέρος στους νευρώνες του εγκεφάλου του..; Πως οι κινήσεις των μορίων καθορίζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, που αντιδρούμε στην τελική..; Κ πως όλα αυτά επιδρούν με το πέρασμα του χρόνου..; Του χρόνου, του οποίου το βέλος έχει αρχή κ τέλος, που αποτελεί διάσταση, και που αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη των πραγμάτων..
Σκεφτείτε.. Ανά πάσα χρονική στιγμή, βρισκόμαστε μπροστά σε διλλήματα (ή ψευτοδιλλήματα) για τα οποία πρέπει να πάρουμε μία απόφαση.. Απόφαση, που λίγο πολύ καθορίζει το μέλλον μας.. Κ αν επιλέγαμε την ενναλακτική..; Τότε το μέλλον πιθανότατα να διαγραφόταν ενναλακτικά.. Μια μικρή απόκλιση κ όλα καταρέουν!!!
Αναπόφευκτα μου έρχονται στο μυαλό σκηνές από την ταινία Lola Rennt (Run Lola Run).. Έχει σημασία αν η Lola χτυπήσει καθώς τρέχει την γυναίκα με το καροτσάκι.. Μπορεί να "της καταστρέψει" την ζωή, ή να "της την φτιάξει" (βλέπε ταινία)!! Η ίδια, ανάλογα με τον τρόπο σκέψης->δράσης->έκβασης των γεγονότων, πεθαίνει ή καταλήγει σε happy end!!
Πώς όμως να "παίξεις" με τα μόρια ή τα άτομα..; Παραβλέποντάς τα, κ ακολουθόντας ή την Νευτώνια Μηχανική ή την Θεωρία της Σχετικότητας, καταφέρνεις να κάνεις "ακριβείς" προβλέψεις για τον μεγάκοσμο.. Με τον μικρόκοσμο όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.. Η Κβαντομηχανική είναι αυστηρή, η Τυχαιότητα πανταχού παρούσα και ..το Χάος αναπόφευκτο!! Ο Ντετερμινισμός φαίνεται να καταρέει..
Σκέψη τρομακτική, που αν γινόταν πραγματικότητα από κάποιον, θα του έδινε μεγάλη δύναμη.. Όσο απλή κ αν φαίνεται όμως, ελοχεύει κινδύνους.. Ένα μικρό σφάλμα στους υπολογισμούς κ όλα καταρέουν!! Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, κ πιο συγκεκριμένα την Αρχή της Αβεβαιότητας του Heissenberg, "κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια την θέση και την ταχύτητα ενός ατόμου μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.. όσο μεγαλύτερη ακρίβεια επεισέρχεται στον υπολογισμό της μίας, τόσο μεγαλύτερο σφάλμα επεισέρχεται στον υπολογισμό της άλλης"..
Άποψή μου, ο Heissenberg έχει δίκιο.. Αλλά ας παραμερήσουμε λίγο την επιστήμη κ ας το ρίξουμε στην φιλοσοφία.. Ο άνθρωπος έχει ένα μεγάλο όπλο στην διαθεσή του, την Σκέψη.. Ή την Λογική αν προτιμάτε.. Πως όμως αυτή καθορίζεται από τις διάφορες χημικές διεργασίες που λαμβάνουν μέρος στους νευρώνες του εγκεφάλου του..; Πως οι κινήσεις των μορίων καθορίζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, που αντιδρούμε στην τελική..; Κ πως όλα αυτά επιδρούν με το πέρασμα του χρόνου..; Του χρόνου, του οποίου το βέλος έχει αρχή κ τέλος, που αποτελεί διάσταση, και που αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη των πραγμάτων..
Σκεφτείτε.. Ανά πάσα χρονική στιγμή, βρισκόμαστε μπροστά σε διλλήματα (ή ψευτοδιλλήματα) για τα οποία πρέπει να πάρουμε μία απόφαση.. Απόφαση, που λίγο πολύ καθορίζει το μέλλον μας.. Κ αν επιλέγαμε την ενναλακτική..; Τότε το μέλλον πιθανότατα να διαγραφόταν ενναλακτικά.. Μια μικρή απόκλιση κ όλα καταρέουν!!!
Αναπόφευκτα μου έρχονται στο μυαλό σκηνές από την ταινία Lola Rennt (Run Lola Run).. Έχει σημασία αν η Lola χτυπήσει καθώς τρέχει την γυναίκα με το καροτσάκι.. Μπορεί να "της καταστρέψει" την ζωή, ή να "της την φτιάξει" (βλέπε ταινία)!! Η ίδια, ανάλογα με τον τρόπο σκέψης->δράσης->έκβασης των γεγονότων, πεθαίνει ή καταλήγει σε happy end!!
Πώς όμως να "παίξεις" με τα μόρια ή τα άτομα..; Παραβλέποντάς τα, κ ακολουθόντας ή την Νευτώνια Μηχανική ή την Θεωρία της Σχετικότητας, καταφέρνεις να κάνεις "ακριβείς" προβλέψεις για τον μεγάκοσμο.. Με τον μικρόκοσμο όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.. Η Κβαντομηχανική είναι αυστηρή, η Τυχαιότητα πανταχού παρούσα και ..το Χάος αναπόφευκτο!! Ο Ντετερμινισμός φαίνεται να καταρέει..
Κυριακή 18 Μαρτίου 2007
Ο Λάμπρος (2)
Ο Λάμπρος ήταν φοιτητής του Πολυτεχνείου. Κ σαν γνήσιος (!?!) πολυτεχνίτης είχε μακριά μαλλιά, στις συνελεύσεις ψήφιζε πάντα αριστερές παρατάξεις, κ ειδικά τώρα, ψήφιζε επανηλημένα κατάληψη.. Κατέβαινε συχνά πυκνά και στις πορείες.. Ήταν ενάντια στην καταστολή, αλλά ποτέ του δεν πέταξε πέτρα, ποτέ του δεν έμπλεξε στα επισόδεια.. Πιο πολύ από τύχη το γλίτωνε το τελευταίο.. Ο Λάμπρος είχε έναν κολλητό, τον Λεό.. Ο Λεό ήταν "δυάρι" στην Μ.Μ.Σ. (Μαγάλη των Μπάτσων Σχολή). Εκολαπτόμενος αστυφύλακας δλδ.. Κ νεοδημοκράτης.. Όχι φανατικός, αλλά νεοδημοκράτης.. Το 'χαν συζητήσει πολάκις το θέμα.. Ο Λεό θα κατέβαινε πιθανότατα Αθήνα σε κανά δυο μήνες για την πρακτική του.. Πιθανότατα να τον επέλεγαν και στα ΜΑΤ.. Ο μεγαλύτερος φόβος τους, να έρθουν αντιμέτωποι μπροστά από την Βουλή.. Κ εκεί πια πρέπει να αναλογιστούν.. Τι τους ενώνει, τι τους χωρίζει.. Όχι, ο Λεό ήταν καλό παιδί, δεν θα τον χτυπούσε, δεν θα τον κυνηγούσε.. Οι συνάδελφοί του όμως..; Δεν τον γνώριζαν τον Λάμπρο, κ θα του άνοιγαν πιθανόν το κεφάλι.. Κ η διαπίστωση.. Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε τελικά..; Τις ίδιες ανάγκες δεν μοιραζόμαστε..; Ποια είναι τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τις δύο πλευρές και συμβαίνουν όσα συμβαίνουν..; Ή μήπως πρέπει οι φοιτητές να φωνάζουν τα ΜΑΤ "αδέρφια" όπως οι φοιτητές τον Νοέμβρη του '73 τους φαντάρους, ελπίζοντας σε καλύτερη μεταχείριση..;
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2007
Αστροβραδιά
Δεν πέρασαν καν δυο βράδια που γκρίνιαζα (ναι, το 'χω αυτό το κακό συνήθειο..) και το αναπάντεχο ήρθε!! Ευχάριστο!! Χθες βράδυ λοιπόν, πήραμε τα βουνά με δυο φιλαράκια, στήσαμε τα τηλεσκόπιά μας και τις φωτογραφικές μας, και αφαιθήκαμε στην μαγεία του νυχτερινού ουρανού.. Οι συνθήκες αρκετά καλές, σχετικά μακριά από την φωτορύπανση της πόλης, και με καθαρή νύχτα χωρίς φεγγάρι, επιδωθήκαμε σ'ένα μίνι μαραθώνιο Messier για περίπου 4 ώρες.. Εν τέλει, είδαμε περί τα 15 αντικείμενα!! Ντάξ, αρχάριοι είμαστε ακόμα!! Βγάλαμε και μερικές photo, αστερισμών και τροχιών άστρων, κ περιμένουμε τώρα την εμφάνιση!! Από τα ωραιότερα αντικείμενα της βραδιάς, το Μ13 και ο πάντα εντυπωσιακός Δίας, παρέα με τους 4 μεγάλους δορυφόρους του!!
Για όσους δεν έχουν κοιτάξει ποτέ από τηλεσκόπιο, συνιστώ να μην χάσουν την ευκαιρία όποτε τους παρουσιαστεί.. Αξίζει πραγματικά, πιστέψτε με!! Και για τους γνώστες, οι εγγραφές για το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο αστρονομίας άρχισαν!! Βιαστείτε!!!
Για όσους δεν έχουν κοιτάξει ποτέ από τηλεσκόπιο, συνιστώ να μην χάσουν την ευκαιρία όποτε τους παρουσιαστεί.. Αξίζει πραγματικά, πιστέψτε με!! Και για τους γνώστες, οι εγγραφές για το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο αστρονομίας άρχισαν!! Βιαστείτε!!!
On the other side
Σήμερα το πρωί, κοιτώντας τα mail μου, διάβασα και αυτό:
Κατ’ αρχάς ζητώ συγγνώμη σε όσους θεωρήσουν αυτό το e-mail spam, εν τούτοις συνεχίζω να θεωρώ ότι το θέμα είναι αρκετά σημαντικό ώστε να λάβουν όλα τα μέλη του συλλόγου άμεση γνώση. Επίσης, ζητώ να με συγχωρήσετε που δεν ήμουν στη γενική συνέλευση για να πω αυτά που θα σας πω, αλλά δεν μπόρεσα τελικά να κατέβω στην Πάτρα στην ώρα μου. Θα λείπω και από την επόμενη Γ.Σ., αφού θα είμαι εν αναμονή του δικαστηρίου.
Να σημειώσω ότι δεν ανήκω σε καμία παράταξη, και πιστεύω ότι οι φίλοι φοιτητές που ανήκουν σε οποιαδήποτε παράταξη θα διαβάσουν το κείμενο, παρά το γεγονός ότι εγώ δεν ανήκω κάπου.
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος (αν και δεν νομίζω να τα καταφέρω) στην περιγραφή των γεγονότων, μιας και λίγο πολύ θα τα έχετε ακούσει (παραμορφωμένα) στις ειδήσεις. Επίσης, συγχωρήστε την απουσία λογοκρισίας στις άσεμνες λέξεις, αλλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω απ’ τα δάχτυλα μας και να προβάλλουμε μία πλασματική ηθικολαγνεία. Τα πράγματα αυτά συμβαίνουν και ακούγονται καθημερινά, και θεωρώ ότι αυτός που προσβάλλεται ακούγοντας ωμά αυτές τις λέξεις είναι ανειλικρινής πρώτα στον εαυτό του, και έπειτα στους συνανθρώπους του.
Είμαι ένας από τους 49 συλληφθέντες της 08/03/2007. Με προσήγαγαν μαζί με άλλα 48 παιδιά από το ίδιο σημείο (από τη νησίδα που υπάρχει στη γωνία Μ. Βρετανία και Βας. Σοφίας) στη ΓΑΔΑ, άνευ λόγου και αιτίας. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς που δεν έφαγαν ξύλο και πραγματικά ακόμα απορώ πως την γλύτωσα. Δεν κατάφερα να ξεφύγω αφού, όπως θα έχετε δει στα βίντεο, μας κύκλωσαν περί τους 100 και παραπάνω αστυνομικοί και μας εξήγησαν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πως νοιώθει μία κατσαρίδα όταν, αφού την έχεις ψεκάσει 10 φορές με AROXOL, συνεχίζεις επίμονα να την βαράς με μία παντόφλα. Τη στιγμή εκείνη είχα κάτσει κάτω σκυμμένος και περίμενα απλά να με δείρουν. Οι ατάκες των αστυνομικών συνοψίζονταν στο «Έτσι, έτσι, στα τέσσερα πρέπει να είστε». Πέρα από την ασφυξία λόγω των χημικών και της φυσούνας που έφαγα στο πρόσωπο, γύρω μου άκουγα πολύ δυνατά τις κραυγές των παιδιών που έβλεπα να χτυπάνε με μεγάλη μανία οι κ. αστυνομικοί. Πλέον κατάλαβα ακόμα πιο ζωντανά γιατί ο κόσμος τους λέει μπάτσους, και ελπίζω να έχετε καταλάβει και εσείς. Κάποια στιγμή κάποιος ΜΑΤατζής με έδωσε σε κάποιον άλλο να με πάει στην κλούβα. Τα «γαμώ τη μάνα σου ρε μουνί» από τους φίλους αστυνομικούς έδιναν και έπαιρναν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Μία κοπέλα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει είπε στους ΜΑΤατζήδες «θα λιποθυμήσω», και αυτοί της απάντησαν «Λιποθύμα τώρα να σε γαμήσουμε και από πάνω».
. Με έβαλαν στην κλούβα και περιέργως δεν μου πέρασαν χειροπέδες. Χειροπέδες έβαλαν στους μισούς από εμάς και στους περισσότερους τις έβγαλαν στην κλούβα. Σε μερικά παιδιά τις άφησαν, έτσι για τιμωρία. Μέσα στην κλούβα είχαμε ένα παιδί με ανοιγμένο κεφάλι, μία κοπέλα με σκισμένο φρύδι, ένα παιδί με σπασμένη μύτη, έναν άλλο με μισή μπλούζα και χέρι που σχεδόν δεν κούναγε (ρήξη μυών πίσω απ’ τον καρπό), ένα κάρο παιδιά με μελανιές και καρούμπαλα και άλλους που πιθανότατα ξεχνάω. Ζητάγαμε επίμονα γιατρό και φωνάζαμε συνέχεια (αφού ξέραμε ότι δεν είχαμε κάνει τίποτα απολύτως) και ρωτάγαμε γιατί μας είχαν μαζέψει. Προφανώς δεν υπήρχε απάντηση, και προφανώς ούτε γιατρός. Μάλιστα ένας «άνδρας των ΜΑΤ» φόρεσε και την αντιασφυξιογόνο του(!!!) μέσα στην κλούβα, προφανώς για να μας φοβίσει.
Κάποια στιγμή (κατά τις 7 το απόγευμα) φτάσαμε στη ΓΑΔΑ όπου ακόμα δεν ξέραμε γιατί μας πάνε. Μας ανέβασαν στον 11ο όροφο, τα κινητά απαγορεύονταν, αλλά εμείς τα βγάζαμε στη ζούλα μέσα στο γενικότερο χάος που επικρατούσε. Στον 11ο μας πέταξαν σ’ ένα διάδρομο και άρχισε η διαδικασία του πολέμου των νεύρων. (Ατάκα ασφαλΉτη όταν μας πήγαν στο διάδρομο: «Ρε τι μαλάκες είμαστε, τι μαλακίες κάνουμε, τι είναι αυτά που φέραμε εδώ?». Την ψιθύρισε ένα ασφαλήτης σε έναν άλλο, και ήμουν αρκετά κοντά να το ακούσω).
Ήμασταν χάμω μες τη βρώμα και τις γόπες, σε ένα διάδρομο 2.50 επί 12 μέτρα (περίπου), 49 άτομα, μεταξύ των οποίων 20 περίπου κοπέλες, ο ένας πάνω στον άλλο, με ασφαλήτες να περνάνε συνέχεια από πάνω μας για να μας σπάσουν τα νεύρα. Κουνιόμουν, και έβηχα από τα χημικά που έβγαζαν τα ρούχα τα δικά μου και των άλλων. Μας έκαναν σωματικό έλεγχο (γυμνό για όσους δεν γνωρίζουν), χωρίς ακόμα να μας λένε γιατί μας έχουν προσάγει, και χωρίς γιατρό για τα χτυπημένα παιδιά. Οι προκλητικές ατάκες έδιναν κ έπαιρναν. Επαφή με δικηγόρο δεν υπήρχε, και δεν υπήρξε για 19 ώρες !!!! Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πράγμα που είναι παράνομο χωρίς κατηγορίες και αφού ήδη μας είχαν κάνει εξακρίβωση. Απλά μας τρομοκρατούσαν.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας έφεραν την εντολή σύλληψης να υπογράψουμε, όπου λέει είχαμε συλληφθεί για διατάραξη κοινής ειρήνης και «εγκληματική οργάνωση» (έτσι έλεγε το χαρτί). Προφανώς και δεν υπέγραψε κανείς, και ζητούσαμε πολύ έντονα δικηγόρο. Αρχικά είχαμε πάει μόνο για απλή προσαγωγή, και η εντολή σύλληψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας μετά τις 1 το βράδυ (αφού είχαμε ήδη 5 ώρες χωρίς δικηγόρο και γιατρό στη ΓΑΔΑ). Κάποια στιγμή ήρθε και έναν υποτιθέμενος εισαγγελέας και μας έβαλε να συντάξουμε απολογία ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, πράγμα παράνομο και ανήκουστο. Οι κατηγορία, για 45 (οι 4 νομίζω είχαν ελάχιστα διαφορετική) άτομα?
«Ο κατηγορούμενος συμμετείχε σε κομμάτι της πορείας που αποκόπηκε από τον κύριο όγκο της και επιτέθηκε στους άνδρες της αστυνομίας με πέτρες, μάρμαρα και ξύλα. Κατά την σύλληψη του άφησε στο έδαφος 1 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, 2 ΑΝΤΙΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΕΣ ΜΑΣΚΕΣ, 1 ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, 1 ΣΦΕΝΤΟΝΑ, 1 ΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ».
Του τέστην, αφήσαμε κάτω 90 αντιασφυξιογόνες, 45 βαριοπούλες , 45 σφεντόνες, και υπολογίζω περί τις 150-200 πέτρες. Δεν ξέρω αν γελάτε, αλλά μ’ αυτές τις αδιανόητες κατηγορίες είναι πιθανή η καταδίκη. Οι περισσότεροι δεν υπέγραψαν, εγώ δήλωσα αθώος και ότι αρνούμαι τις αστείες αυτές κατηγορίες και ότι θα μιλήσω μόνο παρουσία δικηγόρου, και υπέγραψα.
Τους τραυματίες τους πήγαν στις 4 το πρωί στον Ερυθρό σταυρό (9 ώρες αργότερα). Σε μερικά παιδιά δεν μπόρεσαν να κάνουν ράμματα που χρειαζόταν, γιατί οι πληγές είχαν κλείσει.
Φαί δεν είχαμε. Αγοράσαμε με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ champion κρουασάν από το κυλικείο, στις 2 το βράδυ. Μαζέψαμε όλοι μαζί τα λεφτά και πήγαν 2 παιδιά από εμάς συνοδεία 6 αστυνομικών (έπιασαν την Αλ κάιντα οι μαλάκες) να τα φέρουν. 35 παιδιά ήταν από Θες/νίκη, όπως φαντάζεστε κανείς δεν έχει φάει κάτι ιδιαίτερο μες τη μέρα. Αντιστοιχούσαν για 19 ώρες, 2,5 κρουασάν στον καθένα και 1/15 του πακέτου των τσακίρης τσίπς. Νερό απ’ τον ψύκτη και απουσία χαρτιού υγείας. Κοιμηθήκαμε στον διάδρομο αυτό που είχε και γραφεία, ακουμπώντας με τον απέναντι μας τα γόνατά μας που ήταν λυγισμένα για να χωρέσουμε. Συνέχεια πέρναγαν οι ασφαλήτες από πάνω μας για να μας ξυπνάνε, και κάθε λίγο και λιγάκι προέκυπτε και μία άλλη γραφειοκρατική βλακεία για να μην κοιμόμαστε.
Την επομένη το πρωί μας φωτογράφησαν, και περιμέναμε από τις 9 που υποτίθεται θα μας πήγαιναν στην Ευελπίδων μέχρι τις 7 το απόγευμα που μας πήγαν τελικά. Βλέπετε, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, και μία χαρά εξυπηρετεί τους σκοπούς της. Στις 2 περίπου επιτέλους είδαμε τους δικηγόρους, και μας έφεραν μερικά κρουασάν παραπάνω και φρυγανιές, και τσιγάρα στα παιδιά (κακή επιλογή γιατί ο χώρος έγινε απίστευτα αποπνικτικός). Κατά τις 16:30 μας έφεραν και φασολάδα, ευγενική χορηγία της ΕΛ.ΑΣ. (νομίζω).
Συνέχεια μας τρομοκρατούσαν λέγοντας μας ότι θα μείνουμε και άλλη μέρα μέσα τελικά, γιατί η γραφειοκρατία είχε καθυστερήσει τις διαδικασίες κ δεν θα προλαβαίναμε το αυτόφωρο.
Περάσαμε ευτυχώς μετά από χίλια βάσανα από τον εισαγγελέα (πράγμα που σήμαινε ότι θα περνάγαμε αυτόφωρο), ο οποίος πρωτοφανώς ήρθε στη ΓΑΔΑ παρόλο που ο νόμος λέει ότι δεν μετακινείται από την έδρα του και ότι οι κατηγορούμενοι πάνε σ’ αυτόν. Να χιλιοευχαριστήσω εδώ όλα τα παιδιά που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους έξω από τη ΓΑΔΑ. Τους ακούγαμε έξω από το παράθυρο του εισαγγελέα που ήταν στον 6ο όροφο να φωνάζουν και ήταν απίστευτη η ψυχολογική βοήθεια (στο διάδρομο που μέναμε δεν είχαμε παράθυρα). Η αλληλεγγύη βοηθά πραγματικά πολύ και είναι ανεξάρτητη κομματικών φραγμών.
Μας έδεσαν λοιπόν με χειροπέδες μεταξύ μας και μας μετέφεραν συνοδεία 25 ασφαλητών και δεν ξέρω και γω πόσων ένστολων στα δικαστήρια με κλούβες. Οι κλούβες είχαν κελιά των τεσσάρων που κανονικά δεν χωράγανε ούτε 2 άτομα, και έκλειναν ερμητικά με σιδερένιους τοίχους που είχαν μόνο μικρές τρυπούλες για να παίρνεις αέρα. Δεν ξέρω καν πόσοι αστυνομικοί και ζητάδες και περιπολικά μας ακολουθούσαν και άνοιγαν τον δρόμο, αλλά ακούγονταν πολλοί (είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα οι μαλάκες).
Στο δικαστήριο και έπειτα από 24 ώρες κράτησης και αϋπνίας πρακτικά, μπορέσαμε να δούμε για μία στιγμή και από μακριά τους γονείς μας. Μερικοί κατάφεραν και μπήκαν και στο δικαστήριο για λίγο, άλλους δεν τους αφήσανε καν. Και άρχισε το θέατρο του παραλόγου. Αφού μας κάθισαν αλφαβητικά και ο καθένας ανακοίνωσε τη σχολή του, οι 30 περίπου δικηγόροι που ήταν μέσα στην αίθουσα ζήτησαν την τριήμερη αναβολή που δικαιούται οποιοσδήποτε συλληφθέντας για να ετοιμάσει την απολογία του. Η μόνη περίπτωση να μην σε αφήσουν να φύγεις ελεύθερος από κει για το τριήμερο είναι ή να μην έχεις καθαρό ποινικό μητρώο, ή να μην έχεις γνωστή κατοικία, ή η κατηγορία σου να είναι πολύ βαριά, ή γενικά να συντρέχει κάποιος λόγος που να σε καθιστά ύποπτο φυγής. Διακόπτουν λοιπόν αι «αδιάβλητοι» δικασταί για 5 (και καλά) λεπτά, και επιστρέφουν μετά από 50!!!!!!!!!
Λέει λοιπόν ο εισαγγελέας, με σίγουρη, τρεμάμενη φωνή:
«Σέβομαι την ιδιότητα του φοιτητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν τους αφήσουμε ελεύθερους το τριήμερο δεν θα επαναλάβουν τις πράξεις που έκαναν, και άρα εισηγούμαι την τριήμερη κράτησή τους»
Ο γελοίος λοιπόν αυτός άνθρωπος δεν δίστασε και δεν ντράπηκε να μας καταδικάσει σε τελείως άκυρη χρονική στιγμή, τη στιγμή που έπρεπε να εξετάσει αν ήμασταν γνωστοί εγκληματίες και ύποπτοι φυγής. Δεν μπορώ καν να μετρήσω (γιατί δεν ξέρω ακριβώς) πόσους δικονομικούς νόμους παρέβη εκείνο το δικαστήριο. Σαφής στόχος αυτής της εισήγησης ήταν η προληπτική και παραδειγματική τιμωρία μας επειδή συμμετείχαμε στην πορεία. Στα 50 λεπτά που μεσολάβησαν, φαντάζομαι (και όλοι οι δικηγόροι το ίδιο φαντάστηκαν) ότι αυτός ο παπάρας (και συγχωρήστε το μένος παρακαλώ) πήρε και δέχτηκε τηλέφωνα από πολύ ψηλά. Οι δικηγόροι έπεσαν απ’ τα σύννεφα και άρχισαν να τραβάνε τα μαλλιά τους, και μέσα από μία αστεία και υποτιμητική για την υποτιθέμενη «δημοκρατία» μας διαδικασία, που κράτησε δυόμιση ώρες, έπεισαν το τριμελές πλημμελειοδικείο ναι πλειοψηφήσει (!!!!!!!!! και όχι ομόφωνα) να διατάξει την άρση της κράτησης μας. Η αξιότιμη πρόεδρος, θεωρούσε ότι έπρεπε να φύγουν μόνο οι τραυματίες, πρόταση χωρίς καμία δικονομική λογική. Τελικά κρατήθηκε ένα παιδί, ο Κώστας, που δεν ήταν φοιτητής και άρα ανήκε σε πιο ευαίσθητη κοινωνική μερίδα, και δεν είχε αυτή τη «νεφελώδη» ασυλία της ιδιότητας του φοιτητή που χαρακτήριζε τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και παρόλο που τον έπιασαν μαζί με μας του φόρτωσαν και απόπειρα σωματικής βλάβης σε συγκεκριμένο αστυνομικό. Τα παιδία που φορτώθηκαν με τα κακουργήματα εξετάζονταν ξεχωριστά, και έμειναν προφανώς μέσα σε συνθήκες χειρότερες απ’ τις δικές μας.
Τη Δευτέρα το πρωί πήγαμε στο δικαστήριο πάλι. Τη δικογραφία την έλαβαν οι δικηγόροι στις 11:30 και εμείς δικαζόμασταν στις 12. Πήγαμε να μπούμε στην αίθουσα οι πρώτοι κατηγορούμενοι κατά τις 4 αν θυμάμαι σωστά. Μέσα λοιπόν στην αίθουσα ήταν οι δικηγόροι, 30 περίπου ασφαλήτες, και περίπου 15-20 ένστολοι αστυνομικοί. Έξω από την αίθουσα υπήρχαν παρατεταγμένα ΜΑΤ. Οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν πολύ έντονα, αφού οι μπάτσοι και οι δικαστές δεν τους άφησαν να μπουν με τη δικαιολογία ότι «δεν χώραγαν στην αίθουσα»!!! Πώς να χωρέσουν, με 50 αστυνομικούς και 49 κατηγορούμενους?????? Είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα, οι μαλάκες.
Ξεκίνησε η δίκη με τους γονείς απ’ έξω, οι δικηγόροι σύσσωμοι ζήτησαν αναβολή εντός του 15μέρου λόγω του ότι έλαβαν πολύ αργά τη δικογραφία. Και λίγο πριν κάνει την εισήγηση η εισαγγελέας , ακούμε από τον διάδρομο φωνές και φασαρία. Μπαίνει ένας μέσα στο δικαστήριο και φωνάζει «Ένα γιατρό, ένα γιατρό, έπεσαν δακρυγόνα έξω από το δικαστήριο». Φοβερή αναμπουμπούλα, αφού τα χημικά άρχισαν να πιάνουν και εμάς που ήμασταν μέσα στην αίθουσα. Ένας πατέρας προσπάθησε να μπει μέσα και έφαγε κάτι ψιλές με τα γκλομπ, ενώ ένας αλήτης ΜΑΤατζής τον ψέκασε εξ’ επαφής στο πρόσωπο. Σημειώνω εδώ ότι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο και απαγορεύεται ρητά ακόμα και από την αστική δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος λιποθύμησε και έγινε μπλε, έτρεξαν κάποιοι να τον βοηθήσουν, κάποιες άλλες μανάδες έπεσαν στα σκαλιά της εισόδου του δικαστηρίου, γενικά φοβερή αναταραχή. Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες του τι έγινε έξω αφού ήμουν μέσα, αλλά ξέρω ότι η εισαγγελέας έτρεμε και αυτή λέγοντας ότι προτείνει να πάρουμε την αναβολή. Επίσης ξέρω ότι οι ένστολοι που ήταν μέσα αναρωτιόντουσαν δυνατά, πώς είναι δυνατόν να έχουν τόσο μαλάκες συναδέλφους. Να σημειώσω εδώ ότι υπάρχει συγκεκριμένος νόμος που απαγορεύει τη χρήση των χημικών μέσα στα δικαστήρια συγκεκριμένα. Στο Ελλαδιστάν όμως, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Με τα πολλά φύγαμε, και μετά από λίγες ακόμα μικροαναταραχές.
Θα περάσει η τρομοκρατία? Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, και να μην απαντήσουμε επιπόλαια όχι. Γιατί αν δεν θέλουμε να περάσει, απαιτούνται πολλά περισσότερα από αυτά που κάνουμε, και το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η κοντόφθαλμη τρομολαγνεία που χαρακτηρίζει την πραγματικά χαμένη (και όχι αναβεβλημένη) εξεταστική. Το πρόβλημα μάλλον είναι αρκετά πιο ευρύ, και ελπίζω να μπορέσουν να το δουν αρκετοί άνθρωποι. Ας αναρωτηθούμε λίγο για το πανεπιστήμιο που υπερασπίζουμε και για την κοινωνία που ζούμε γενικότερα, τώρα που έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε από εσάς στην θέση μου. Ας αναρωτηθούμε λίγο για την «δημοκρατία» μας. Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει δράση ανάλογα με το πώς εκείνος θεωρεί σωστό, και όχι μόνο στα πλαίσια μίας παράταξης. Σας παρακαλώ να είστε δυναμικοί την Πέμπτη, αλλά και κάθε μέρα. Εγώ λόγω της κρατικής τρομοκρατίας δεν μπορώ να έρθω στην πορεία, για να μην επιβαρύνω την θέση μου, και με μία έννοια, η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που ήθελε. Και μην ξεχνάτε ότι ακόμα 11 φοιτητές και ένας εργαζόμενος βαρύνονται με χειρότερες κατηγορίες απ’ τις δικές μου, και μόνο από τύχη δεν μου φόρτωσαν και εμένα τις ίδιες. Οι 12 αυτοί άνθρωποι χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας.
Οι δικηγόροι άρχισαν να λένε ότι τέτοια φαινόμενα έχουν να δουν από τη χούντα. Σας καλώ να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω, και ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός.
-, Μηχ. Η/Υ κ’ Πληρ.
Πολυτεχνείο Πατρών.
**Στην θέση της παύλας, υπήρχε το όνομα του φοιτητή..
Τα συμπεράσματα δικά σας..
Κατ’ αρχάς ζητώ συγγνώμη σε όσους θεωρήσουν αυτό το e-mail spam, εν τούτοις συνεχίζω να θεωρώ ότι το θέμα είναι αρκετά σημαντικό ώστε να λάβουν όλα τα μέλη του συλλόγου άμεση γνώση. Επίσης, ζητώ να με συγχωρήσετε που δεν ήμουν στη γενική συνέλευση για να πω αυτά που θα σας πω, αλλά δεν μπόρεσα τελικά να κατέβω στην Πάτρα στην ώρα μου. Θα λείπω και από την επόμενη Γ.Σ., αφού θα είμαι εν αναμονή του δικαστηρίου.
Να σημειώσω ότι δεν ανήκω σε καμία παράταξη, και πιστεύω ότι οι φίλοι φοιτητές που ανήκουν σε οποιαδήποτε παράταξη θα διαβάσουν το κείμενο, παρά το γεγονός ότι εγώ δεν ανήκω κάπου.
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος (αν και δεν νομίζω να τα καταφέρω) στην περιγραφή των γεγονότων, μιας και λίγο πολύ θα τα έχετε ακούσει (παραμορφωμένα) στις ειδήσεις. Επίσης, συγχωρήστε την απουσία λογοκρισίας στις άσεμνες λέξεις, αλλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω απ’ τα δάχτυλα μας και να προβάλλουμε μία πλασματική ηθικολαγνεία. Τα πράγματα αυτά συμβαίνουν και ακούγονται καθημερινά, και θεωρώ ότι αυτός που προσβάλλεται ακούγοντας ωμά αυτές τις λέξεις είναι ανειλικρινής πρώτα στον εαυτό του, και έπειτα στους συνανθρώπους του.
Είμαι ένας από τους 49 συλληφθέντες της 08/03/2007. Με προσήγαγαν μαζί με άλλα 48 παιδιά από το ίδιο σημείο (από τη νησίδα που υπάρχει στη γωνία Μ. Βρετανία και Βας. Σοφίας) στη ΓΑΔΑ, άνευ λόγου και αιτίας. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς που δεν έφαγαν ξύλο και πραγματικά ακόμα απορώ πως την γλύτωσα. Δεν κατάφερα να ξεφύγω αφού, όπως θα έχετε δει στα βίντεο, μας κύκλωσαν περί τους 100 και παραπάνω αστυνομικοί και μας εξήγησαν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πως νοιώθει μία κατσαρίδα όταν, αφού την έχεις ψεκάσει 10 φορές με AROXOL, συνεχίζεις επίμονα να την βαράς με μία παντόφλα. Τη στιγμή εκείνη είχα κάτσει κάτω σκυμμένος και περίμενα απλά να με δείρουν. Οι ατάκες των αστυνομικών συνοψίζονταν στο «Έτσι, έτσι, στα τέσσερα πρέπει να είστε». Πέρα από την ασφυξία λόγω των χημικών και της φυσούνας που έφαγα στο πρόσωπο, γύρω μου άκουγα πολύ δυνατά τις κραυγές των παιδιών που έβλεπα να χτυπάνε με μεγάλη μανία οι κ. αστυνομικοί. Πλέον κατάλαβα ακόμα πιο ζωντανά γιατί ο κόσμος τους λέει μπάτσους, και ελπίζω να έχετε καταλάβει και εσείς. Κάποια στιγμή κάποιος ΜΑΤατζής με έδωσε σε κάποιον άλλο να με πάει στην κλούβα. Τα «γαμώ τη μάνα σου ρε μουνί» από τους φίλους αστυνομικούς έδιναν και έπαιρναν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Μία κοπέλα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει είπε στους ΜΑΤατζήδες «θα λιποθυμήσω», και αυτοί της απάντησαν «Λιποθύμα τώρα να σε γαμήσουμε και από πάνω».
. Με έβαλαν στην κλούβα και περιέργως δεν μου πέρασαν χειροπέδες. Χειροπέδες έβαλαν στους μισούς από εμάς και στους περισσότερους τις έβγαλαν στην κλούβα. Σε μερικά παιδιά τις άφησαν, έτσι για τιμωρία. Μέσα στην κλούβα είχαμε ένα παιδί με ανοιγμένο κεφάλι, μία κοπέλα με σκισμένο φρύδι, ένα παιδί με σπασμένη μύτη, έναν άλλο με μισή μπλούζα και χέρι που σχεδόν δεν κούναγε (ρήξη μυών πίσω απ’ τον καρπό), ένα κάρο παιδιά με μελανιές και καρούμπαλα και άλλους που πιθανότατα ξεχνάω. Ζητάγαμε επίμονα γιατρό και φωνάζαμε συνέχεια (αφού ξέραμε ότι δεν είχαμε κάνει τίποτα απολύτως) και ρωτάγαμε γιατί μας είχαν μαζέψει. Προφανώς δεν υπήρχε απάντηση, και προφανώς ούτε γιατρός. Μάλιστα ένας «άνδρας των ΜΑΤ» φόρεσε και την αντιασφυξιογόνο του(!!!) μέσα στην κλούβα, προφανώς για να μας φοβίσει.
Κάποια στιγμή (κατά τις 7 το απόγευμα) φτάσαμε στη ΓΑΔΑ όπου ακόμα δεν ξέραμε γιατί μας πάνε. Μας ανέβασαν στον 11ο όροφο, τα κινητά απαγορεύονταν, αλλά εμείς τα βγάζαμε στη ζούλα μέσα στο γενικότερο χάος που επικρατούσε. Στον 11ο μας πέταξαν σ’ ένα διάδρομο και άρχισε η διαδικασία του πολέμου των νεύρων. (Ατάκα ασφαλΉτη όταν μας πήγαν στο διάδρομο: «Ρε τι μαλάκες είμαστε, τι μαλακίες κάνουμε, τι είναι αυτά που φέραμε εδώ?». Την ψιθύρισε ένα ασφαλήτης σε έναν άλλο, και ήμουν αρκετά κοντά να το ακούσω).
Ήμασταν χάμω μες τη βρώμα και τις γόπες, σε ένα διάδρομο 2.50 επί 12 μέτρα (περίπου), 49 άτομα, μεταξύ των οποίων 20 περίπου κοπέλες, ο ένας πάνω στον άλλο, με ασφαλήτες να περνάνε συνέχεια από πάνω μας για να μας σπάσουν τα νεύρα. Κουνιόμουν, και έβηχα από τα χημικά που έβγαζαν τα ρούχα τα δικά μου και των άλλων. Μας έκαναν σωματικό έλεγχο (γυμνό για όσους δεν γνωρίζουν), χωρίς ακόμα να μας λένε γιατί μας έχουν προσάγει, και χωρίς γιατρό για τα χτυπημένα παιδιά. Οι προκλητικές ατάκες έδιναν κ έπαιρναν. Επαφή με δικηγόρο δεν υπήρχε, και δεν υπήρξε για 19 ώρες !!!! Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πράγμα που είναι παράνομο χωρίς κατηγορίες και αφού ήδη μας είχαν κάνει εξακρίβωση. Απλά μας τρομοκρατούσαν.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας έφεραν την εντολή σύλληψης να υπογράψουμε, όπου λέει είχαμε συλληφθεί για διατάραξη κοινής ειρήνης και «εγκληματική οργάνωση» (έτσι έλεγε το χαρτί). Προφανώς και δεν υπέγραψε κανείς, και ζητούσαμε πολύ έντονα δικηγόρο. Αρχικά είχαμε πάει μόνο για απλή προσαγωγή, και η εντολή σύλληψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας μετά τις 1 το βράδυ (αφού είχαμε ήδη 5 ώρες χωρίς δικηγόρο και γιατρό στη ΓΑΔΑ). Κάποια στιγμή ήρθε και έναν υποτιθέμενος εισαγγελέας και μας έβαλε να συντάξουμε απολογία ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, πράγμα παράνομο και ανήκουστο. Οι κατηγορία, για 45 (οι 4 νομίζω είχαν ελάχιστα διαφορετική) άτομα?
«Ο κατηγορούμενος συμμετείχε σε κομμάτι της πορείας που αποκόπηκε από τον κύριο όγκο της και επιτέθηκε στους άνδρες της αστυνομίας με πέτρες, μάρμαρα και ξύλα. Κατά την σύλληψη του άφησε στο έδαφος 1 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, 2 ΑΝΤΙΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΕΣ ΜΑΣΚΕΣ, 1 ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, 1 ΣΦΕΝΤΟΝΑ, 1 ΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ».
Του τέστην, αφήσαμε κάτω 90 αντιασφυξιογόνες, 45 βαριοπούλες , 45 σφεντόνες, και υπολογίζω περί τις 150-200 πέτρες. Δεν ξέρω αν γελάτε, αλλά μ’ αυτές τις αδιανόητες κατηγορίες είναι πιθανή η καταδίκη. Οι περισσότεροι δεν υπέγραψαν, εγώ δήλωσα αθώος και ότι αρνούμαι τις αστείες αυτές κατηγορίες και ότι θα μιλήσω μόνο παρουσία δικηγόρου, και υπέγραψα.
Τους τραυματίες τους πήγαν στις 4 το πρωί στον Ερυθρό σταυρό (9 ώρες αργότερα). Σε μερικά παιδιά δεν μπόρεσαν να κάνουν ράμματα που χρειαζόταν, γιατί οι πληγές είχαν κλείσει.
Φαί δεν είχαμε. Αγοράσαμε με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ champion κρουασάν από το κυλικείο, στις 2 το βράδυ. Μαζέψαμε όλοι μαζί τα λεφτά και πήγαν 2 παιδιά από εμάς συνοδεία 6 αστυνομικών (έπιασαν την Αλ κάιντα οι μαλάκες) να τα φέρουν. 35 παιδιά ήταν από Θες/νίκη, όπως φαντάζεστε κανείς δεν έχει φάει κάτι ιδιαίτερο μες τη μέρα. Αντιστοιχούσαν για 19 ώρες, 2,5 κρουασάν στον καθένα και 1/15 του πακέτου των τσακίρης τσίπς. Νερό απ’ τον ψύκτη και απουσία χαρτιού υγείας. Κοιμηθήκαμε στον διάδρομο αυτό που είχε και γραφεία, ακουμπώντας με τον απέναντι μας τα γόνατά μας που ήταν λυγισμένα για να χωρέσουμε. Συνέχεια πέρναγαν οι ασφαλήτες από πάνω μας για να μας ξυπνάνε, και κάθε λίγο και λιγάκι προέκυπτε και μία άλλη γραφειοκρατική βλακεία για να μην κοιμόμαστε.
Την επομένη το πρωί μας φωτογράφησαν, και περιμέναμε από τις 9 που υποτίθεται θα μας πήγαιναν στην Ευελπίδων μέχρι τις 7 το απόγευμα που μας πήγαν τελικά. Βλέπετε, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, και μία χαρά εξυπηρετεί τους σκοπούς της. Στις 2 περίπου επιτέλους είδαμε τους δικηγόρους, και μας έφεραν μερικά κρουασάν παραπάνω και φρυγανιές, και τσιγάρα στα παιδιά (κακή επιλογή γιατί ο χώρος έγινε απίστευτα αποπνικτικός). Κατά τις 16:30 μας έφεραν και φασολάδα, ευγενική χορηγία της ΕΛ.ΑΣ. (νομίζω).
Συνέχεια μας τρομοκρατούσαν λέγοντας μας ότι θα μείνουμε και άλλη μέρα μέσα τελικά, γιατί η γραφειοκρατία είχε καθυστερήσει τις διαδικασίες κ δεν θα προλαβαίναμε το αυτόφωρο.
Περάσαμε ευτυχώς μετά από χίλια βάσανα από τον εισαγγελέα (πράγμα που σήμαινε ότι θα περνάγαμε αυτόφωρο), ο οποίος πρωτοφανώς ήρθε στη ΓΑΔΑ παρόλο που ο νόμος λέει ότι δεν μετακινείται από την έδρα του και ότι οι κατηγορούμενοι πάνε σ’ αυτόν. Να χιλιοευχαριστήσω εδώ όλα τα παιδιά που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους έξω από τη ΓΑΔΑ. Τους ακούγαμε έξω από το παράθυρο του εισαγγελέα που ήταν στον 6ο όροφο να φωνάζουν και ήταν απίστευτη η ψυχολογική βοήθεια (στο διάδρομο που μέναμε δεν είχαμε παράθυρα). Η αλληλεγγύη βοηθά πραγματικά πολύ και είναι ανεξάρτητη κομματικών φραγμών.
Μας έδεσαν λοιπόν με χειροπέδες μεταξύ μας και μας μετέφεραν συνοδεία 25 ασφαλητών και δεν ξέρω και γω πόσων ένστολων στα δικαστήρια με κλούβες. Οι κλούβες είχαν κελιά των τεσσάρων που κανονικά δεν χωράγανε ούτε 2 άτομα, και έκλειναν ερμητικά με σιδερένιους τοίχους που είχαν μόνο μικρές τρυπούλες για να παίρνεις αέρα. Δεν ξέρω καν πόσοι αστυνομικοί και ζητάδες και περιπολικά μας ακολουθούσαν και άνοιγαν τον δρόμο, αλλά ακούγονταν πολλοί (είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα οι μαλάκες).
Στο δικαστήριο και έπειτα από 24 ώρες κράτησης και αϋπνίας πρακτικά, μπορέσαμε να δούμε για μία στιγμή και από μακριά τους γονείς μας. Μερικοί κατάφεραν και μπήκαν και στο δικαστήριο για λίγο, άλλους δεν τους αφήσανε καν. Και άρχισε το θέατρο του παραλόγου. Αφού μας κάθισαν αλφαβητικά και ο καθένας ανακοίνωσε τη σχολή του, οι 30 περίπου δικηγόροι που ήταν μέσα στην αίθουσα ζήτησαν την τριήμερη αναβολή που δικαιούται οποιοσδήποτε συλληφθέντας για να ετοιμάσει την απολογία του. Η μόνη περίπτωση να μην σε αφήσουν να φύγεις ελεύθερος από κει για το τριήμερο είναι ή να μην έχεις καθαρό ποινικό μητρώο, ή να μην έχεις γνωστή κατοικία, ή η κατηγορία σου να είναι πολύ βαριά, ή γενικά να συντρέχει κάποιος λόγος που να σε καθιστά ύποπτο φυγής. Διακόπτουν λοιπόν αι «αδιάβλητοι» δικασταί για 5 (και καλά) λεπτά, και επιστρέφουν μετά από 50!!!!!!!!!
Λέει λοιπόν ο εισαγγελέας, με σίγουρη, τρεμάμενη φωνή:
«Σέβομαι την ιδιότητα του φοιτητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν τους αφήσουμε ελεύθερους το τριήμερο δεν θα επαναλάβουν τις πράξεις που έκαναν, και άρα εισηγούμαι την τριήμερη κράτησή τους»
Ο γελοίος λοιπόν αυτός άνθρωπος δεν δίστασε και δεν ντράπηκε να μας καταδικάσει σε τελείως άκυρη χρονική στιγμή, τη στιγμή που έπρεπε να εξετάσει αν ήμασταν γνωστοί εγκληματίες και ύποπτοι φυγής. Δεν μπορώ καν να μετρήσω (γιατί δεν ξέρω ακριβώς) πόσους δικονομικούς νόμους παρέβη εκείνο το δικαστήριο. Σαφής στόχος αυτής της εισήγησης ήταν η προληπτική και παραδειγματική τιμωρία μας επειδή συμμετείχαμε στην πορεία. Στα 50 λεπτά που μεσολάβησαν, φαντάζομαι (και όλοι οι δικηγόροι το ίδιο φαντάστηκαν) ότι αυτός ο παπάρας (και συγχωρήστε το μένος παρακαλώ) πήρε και δέχτηκε τηλέφωνα από πολύ ψηλά. Οι δικηγόροι έπεσαν απ’ τα σύννεφα και άρχισαν να τραβάνε τα μαλλιά τους, και μέσα από μία αστεία και υποτιμητική για την υποτιθέμενη «δημοκρατία» μας διαδικασία, που κράτησε δυόμιση ώρες, έπεισαν το τριμελές πλημμελειοδικείο ναι πλειοψηφήσει (!!!!!!!!! και όχι ομόφωνα) να διατάξει την άρση της κράτησης μας. Η αξιότιμη πρόεδρος, θεωρούσε ότι έπρεπε να φύγουν μόνο οι τραυματίες, πρόταση χωρίς καμία δικονομική λογική. Τελικά κρατήθηκε ένα παιδί, ο Κώστας, που δεν ήταν φοιτητής και άρα ανήκε σε πιο ευαίσθητη κοινωνική μερίδα, και δεν είχε αυτή τη «νεφελώδη» ασυλία της ιδιότητας του φοιτητή που χαρακτήριζε τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και παρόλο που τον έπιασαν μαζί με μας του φόρτωσαν και απόπειρα σωματικής βλάβης σε συγκεκριμένο αστυνομικό. Τα παιδία που φορτώθηκαν με τα κακουργήματα εξετάζονταν ξεχωριστά, και έμειναν προφανώς μέσα σε συνθήκες χειρότερες απ’ τις δικές μας.
Τη Δευτέρα το πρωί πήγαμε στο δικαστήριο πάλι. Τη δικογραφία την έλαβαν οι δικηγόροι στις 11:30 και εμείς δικαζόμασταν στις 12. Πήγαμε να μπούμε στην αίθουσα οι πρώτοι κατηγορούμενοι κατά τις 4 αν θυμάμαι σωστά. Μέσα λοιπόν στην αίθουσα ήταν οι δικηγόροι, 30 περίπου ασφαλήτες, και περίπου 15-20 ένστολοι αστυνομικοί. Έξω από την αίθουσα υπήρχαν παρατεταγμένα ΜΑΤ. Οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν πολύ έντονα, αφού οι μπάτσοι και οι δικαστές δεν τους άφησαν να μπουν με τη δικαιολογία ότι «δεν χώραγαν στην αίθουσα»!!! Πώς να χωρέσουν, με 50 αστυνομικούς και 49 κατηγορούμενους?????? Είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα, οι μαλάκες.
Ξεκίνησε η δίκη με τους γονείς απ’ έξω, οι δικηγόροι σύσσωμοι ζήτησαν αναβολή εντός του 15μέρου λόγω του ότι έλαβαν πολύ αργά τη δικογραφία. Και λίγο πριν κάνει την εισήγηση η εισαγγελέας , ακούμε από τον διάδρομο φωνές και φασαρία. Μπαίνει ένας μέσα στο δικαστήριο και φωνάζει «Ένα γιατρό, ένα γιατρό, έπεσαν δακρυγόνα έξω από το δικαστήριο». Φοβερή αναμπουμπούλα, αφού τα χημικά άρχισαν να πιάνουν και εμάς που ήμασταν μέσα στην αίθουσα. Ένας πατέρας προσπάθησε να μπει μέσα και έφαγε κάτι ψιλές με τα γκλομπ, ενώ ένας αλήτης ΜΑΤατζής τον ψέκασε εξ’ επαφής στο πρόσωπο. Σημειώνω εδώ ότι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο και απαγορεύεται ρητά ακόμα και από την αστική δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος λιποθύμησε και έγινε μπλε, έτρεξαν κάποιοι να τον βοηθήσουν, κάποιες άλλες μανάδες έπεσαν στα σκαλιά της εισόδου του δικαστηρίου, γενικά φοβερή αναταραχή. Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες του τι έγινε έξω αφού ήμουν μέσα, αλλά ξέρω ότι η εισαγγελέας έτρεμε και αυτή λέγοντας ότι προτείνει να πάρουμε την αναβολή. Επίσης ξέρω ότι οι ένστολοι που ήταν μέσα αναρωτιόντουσαν δυνατά, πώς είναι δυνατόν να έχουν τόσο μαλάκες συναδέλφους. Να σημειώσω εδώ ότι υπάρχει συγκεκριμένος νόμος που απαγορεύει τη χρήση των χημικών μέσα στα δικαστήρια συγκεκριμένα. Στο Ελλαδιστάν όμως, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Με τα πολλά φύγαμε, και μετά από λίγες ακόμα μικροαναταραχές.
Θα περάσει η τρομοκρατία? Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, και να μην απαντήσουμε επιπόλαια όχι. Γιατί αν δεν θέλουμε να περάσει, απαιτούνται πολλά περισσότερα από αυτά που κάνουμε, και το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η κοντόφθαλμη τρομολαγνεία που χαρακτηρίζει την πραγματικά χαμένη (και όχι αναβεβλημένη) εξεταστική. Το πρόβλημα μάλλον είναι αρκετά πιο ευρύ, και ελπίζω να μπορέσουν να το δουν αρκετοί άνθρωποι. Ας αναρωτηθούμε λίγο για το πανεπιστήμιο που υπερασπίζουμε και για την κοινωνία που ζούμε γενικότερα, τώρα που έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε από εσάς στην θέση μου. Ας αναρωτηθούμε λίγο για την «δημοκρατία» μας. Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει δράση ανάλογα με το πώς εκείνος θεωρεί σωστό, και όχι μόνο στα πλαίσια μίας παράταξης. Σας παρακαλώ να είστε δυναμικοί την Πέμπτη, αλλά και κάθε μέρα. Εγώ λόγω της κρατικής τρομοκρατίας δεν μπορώ να έρθω στην πορεία, για να μην επιβαρύνω την θέση μου, και με μία έννοια, η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που ήθελε. Και μην ξεχνάτε ότι ακόμα 11 φοιτητές και ένας εργαζόμενος βαρύνονται με χειρότερες κατηγορίες απ’ τις δικές μου, και μόνο από τύχη δεν μου φόρτωσαν και εμένα τις ίδιες. Οι 12 αυτοί άνθρωποι χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας.
Οι δικηγόροι άρχισαν να λένε ότι τέτοια φαινόμενα έχουν να δουν από τη χούντα. Σας καλώ να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω, και ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός.
-, Μηχ. Η/Υ κ’ Πληρ.
Πολυτεχνείο Πατρών.
**Στην θέση της παύλας, υπήρχε το όνομα του φοιτητή..
Τα συμπεράσματα δικά σας..
Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007
Τρίτη και 13
Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα!! Αν και δεν έτυχε κάτι στραβό σήμερα (όχι ότι περίμενα να συμβεί..) και η μέρα κύλησε ομαλά όπως και το τελευταίο διάστημα, είχα δεν έιχα πάλι, έπεσα.. Ψυχολογικά.. Μια συζήτηση τώρα το βράδυ.. Σκατά!! Ας έκλεινε η μέρα ήσυχα.. Αλλά πάλι, να πέσω να κοιμηθώ να ξεχάσω.. Κρίμα να χαράμιζα ολόκληρη την αυριανή.. Τέσπα, εκεί που κατέληξα είναι ότι δεν έχω να περιμένω κάτι από το προσεχές μέλλον.. Κ για την ακρίβεια μιλάμε για μισό χρόνο κ κάτι από τώρα.. Είναι πολύ μίζερο αυτό το ξέρω.. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.. Αν ξημερώσει (black-βλακ χούμορ).. Κι όμως.. Τρελένομαι να μην έχω να περιμένω τπτ.. Να βιάζομαι να περάσει η μέρα, μπας κ γλιτώσω ώρες ώρες απ'τις σκέψεις.. Ξέρω ότι πρέπει να δείξω περισσότερο σταρχιδισμό για κάποια πράγματα.. Αλλά δεν μπορώ.. Ίσως πάλι πρέπει να βρω καμιά ασχολία, ώστε να ξεφεύγω, να ξεχνιέμαι, ώστε να μην μένω μόνος και σκέφτομαι έτσι αρνητικά.. Δεν ξέρω.. I don't πάλευ' it!!!
Τρίτη 13 Μαρτίου 2007
Punk!!!
Και όχι, αυτήν την φορά ο μπάτσος δεν βρίσκεται σε θέση άμυνας.. Ούτε επιχειρεί να καταστείλει κάτι.. Απέναντί του δεν έχει ούτε κουκουλοφόρους, ούτε μολότωφ, ούτε τπτ.. Έχει μόνο φοιτητές, γονείς και συγγενείς των συλληφθέντων, απλούς ανθρώπους να διαμαρτύρονται.. Ένας πατέρας ψεκάστηκε με χημικά κ κατέληξε στο νοσοκομείο.. Δεν τάσσομαι υπέρ των κουκουλοφόρων, απλά θέλω να πώ πως με τέτοια ντοκουμέντα πρέπει να συλλαμβάνονται υπεύθυνοι και από τις δύο πλευρές...
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007
Για τα γεγονότα της περασμένης Πέμπτης..
"Οι δημοσιογράφοι λένε κάτι ξέροντας ότι δεν είναι αλήθεια, ελπίζοντας πως αν συνεχίσουν να το λένε επί μαμακρόν θα γίνει αλήθεια.." Arnold Bennet (Άγγλος συγγραφέας, 1867-1931)
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007
Πατρινό κα..λοκαίρι για πάντα!!!
Δεν μας έφταναν τα project όλο αυτό τον καιρό με κλειστή την σχολή, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα.. Με απόφαση της Συγκλήτου, το ακαδημαϊκό έτος παρατείνεται μέχρι ..την 27η Ιουλίου παρακαλώ!! Αυτό σημαίνει ότι δίνουμε εξεταστική εαρινού εξαμήνου μέσα στον Ιούλιο, κάτω απο αντίξοες (δεν το γράφω για έμφαση..) συνθήκες.. Εντάξει, τα θέλαμε και τα πάθαμε θα μου πείτε.. Η ιστορία αυτή όμως κρατάει 3 χρόνια.. Από την πρώτη χρονιά που μπήκα στην σχολή, όταν και πρωτοακούστηκαν οι αλλαγές που σήμεραν πέρασαν τελικά, κάθε χρόνο το ίδιο σκηνικό.. Ένα μήνα κατάληψη (όλο τον Μάρτιο) στο πρώτο έτος και εξεταστική εαρινού μέχρι τις 17 ιουλίου.. 2+ μήνες κατάληψη (Μάη-Ιούνη) στο δεύτερο έτος και αναπληρώσεις μαθημάτων εαρινού μέχρι τις 21 Ιουλίου.. Φέτος, τραγικότερα από κάθε χρονιά.. Κοντά 3 μήνες (Γενάρη-Μάρτη) κατάληψη, χώρια οι ξεκάρφωτες κατά την διάρκεια του "εξαμήνου".. Κ να που ήρθε κ η πρώτη ανακοίνωση.. Δεν χρειάζομαι τπτ άλλο, μόνο να επιβαιβεωθεί ότι θα δώσουμε και διπλή τον Σεπτέμβρη (όπως πέρσυ).. Άντε, αφού επισημοποιήθηκε έστω και του εαρινού, μπορούμε ν'αρχίσουμε να το γιορτάζουμε!!! ΠΑΤΡΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007
Επιστημονική Απόδειξη
Τσεκάροντας τους τίτλους ειδήσεων στο section "Επιστήμη-Τεχνολογία" στο in.gr, το μάτι μου σταμάτησε στον τίτλο:
Τα παχύσαρκα κορίτσια «περνούν νωρίτερα στην εφηβεία»
Ο συνειρμός αναπόφεκτος.. Εφηβεία κ σεξ.. Κλικάρωντας με αγωνία να δω περί τίνος πρόκειται, διαβάζω το εξής στην δεύτερη παράγραφο:
"Έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα κορίτσια [..] πέρασαν στην εφηβεία -όπως αυτή ορίζεται από την ανάπτυξη στήθους [..]" κ λέω:-λες..; (παχύ σαλονικιώτικο λάμδα)
Συνεχίζοντας την ανάγνωση, η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο, καθώς το μικρό άρθρο φτάνει στο τέλος του, κ γω δεν έχω διαβάσει ακόμα αυτό που περιμένω..
Κ ναι!! Τελευταία παράγραφος, κ η λύτρωση ήρθε:
"Η έναρξη της εφηβείας σε μικρότερη ηλικία στα κορίτσια έχει συνδεθεί με [..] έναρξη της σεξουαλικής ζωής νωρίτερα [..]"
Πείτε με συντηρητικό, οπισθοδρομικό, βρίστε με.. Δεν παύω να αηδιάζω στην σκέψη ότι μια κοπελίτσα 14-15 χρονών, έχει πρώτη προταιρεότητα το σέξ.. Κ χαίρομαι που το φαινόμενο αυτό επιδέχεται αυτήν την πενιχρή έστω επιστημονική εξήγηση , αν και πιστεύω ότι έχει βαθύτερα κοινωνικά αίτια..
Τα παχύσαρκα κορίτσια «περνούν νωρίτερα στην εφηβεία»
Ο συνειρμός αναπόφεκτος.. Εφηβεία κ σεξ.. Κλικάρωντας με αγωνία να δω περί τίνος πρόκειται, διαβάζω το εξής στην δεύτερη παράγραφο:
"Έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα κορίτσια [..] πέρασαν στην εφηβεία -όπως αυτή ορίζεται από την ανάπτυξη στήθους [..]" κ λέω:-λες..; (παχύ σαλονικιώτικο λάμδα)
Συνεχίζοντας την ανάγνωση, η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο, καθώς το μικρό άρθρο φτάνει στο τέλος του, κ γω δεν έχω διαβάσει ακόμα αυτό που περιμένω..
Κ ναι!! Τελευταία παράγραφος, κ η λύτρωση ήρθε:
"Η έναρξη της εφηβείας σε μικρότερη ηλικία στα κορίτσια έχει συνδεθεί με [..] έναρξη της σεξουαλικής ζωής νωρίτερα [..]"
Πείτε με συντηρητικό, οπισθοδρομικό, βρίστε με.. Δεν παύω να αηδιάζω στην σκέψη ότι μια κοπελίτσα 14-15 χρονών, έχει πρώτη προταιρεότητα το σέξ.. Κ χαίρομαι που το φαινόμενο αυτό επιδέχεται αυτήν την πενιχρή έστω επιστημονική εξήγηση , αν και πιστεύω ότι έχει βαθύτερα κοινωνικά αίτια..
Τρίτη 6 Μαρτίου 2007
Thoughts
Παρακολουθούσα σήμερα την εκπομή του Πρετεντέρη.. Όχι για πολύ.. Μισή ώρα.. Δεν άντεξα παραπάνω.. Αυτό το πράμα δεν λέγεται διάλογος.. Ο καθένας προσπαθούσε να υψώσει όσο περισσότερο γινόταν την φωνή του, για να καλύψει την φωνή του άλλου που μιλούσε και να πει τα δικά του.. Το μόνο που μου 'μεινε, ήταν η ίδια διαπίστωση που έκανε ο Κανάκης, όταν τον άφησαν να μιλήσει για δύο λεπτά.. Που παρομοίαζε την κατάσταση του "διαλόγου" με χάος, την ίδια κατάσταση που επικρατεί και στον "διάλογο" της παιδείας.. Παρακολουθώ συνεχώς τις εξελίξεις, και καταλήγω μόνο στο ότι η κυβέρνηση θα περάσει τελικά το δικό της.. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο ή άδικο τελικά, κοντεύω να ξεχάσω τι λέει αυτός ο αναθεματισμένος νόμος.. Ο καθένας λέει το μακρύ του κ το κοντό του σύμφωνα με την πολιτική του ιδεολογία.. Αύριο θα ξαναπάω στην συνέλευση.. Κ θα ψηφίσω ξανά κατάληψη.. Αυτήν την φορά για να φύγω μια ώρα αρχίτερα κ να πάω να κάνω τις διακοπές (λέμε τώρα..) που θα μου στερήσουν το καλοκαίρι.. Αφού, έχοντας την εμπειρία της περσινής χρονιάς, μας βλέπω να δίνουμε τριπλή εξεταστική στο διάστημα Ιούνη-Οκτώβρη.. Δεν ξέρω, αλλά αυτή η κατάσταση μου την έχει βαρέσει.. Άσε που με κλειστή σχολή, βγάζω-ουμε το τέταρτο κατά σερί project.. Όχι τπτ άλλο, αλλά αν δεν τα παραδώσω-ουμε, δεν έχω-ουμε το δικαίωμα να κατέβω-ουμε στην εξέταση!!! Άει στο διάολο!! Που θα πάει, δεν θα τελειώσουμε και με τον παλιο-pic..;; Τελικά, κάηκα βλέποντας μια ταινία στον Alpha.. Φαινόταν αρκετά psycho στην αρχή με ωραία εφέ και είπα να την παρακολουθήσω.. Τελικά αποδείχθηκε μέγιστη κομωδία αφού μ'έκανε να γελάσω ουκ ολίγες φορές με τα τραγελαφικά που συνέβαιναν.. "Βλέπω τον θάνατό σου ΙΙ (θρίλερ)" είδα στην σελίδα του καναλιού πριν από λίγο, και τώρα εγώ ο ίδιος βλέπω τον δικό μου θάνατο καθώς και των υπολοίπων τηλεθεατών με τις θανατηφόρες σαχλαμάρες που μας εφοδιάζει η Αθάνατη Ελληνική Τηλεόραση.. Καληνύχτα..
Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007
Κοπέλες
Γιατί ρε πούστη μου..; Γιατί..; Τι έχουν πάθει πια όλες τους..; Ότι δεν θέλω να πιστέψω γι'αυτές, πάντα συμβαίνει κάτι που να το επιβεβαιώνει.. Είτε από προσωπική εμπειρία, είτε από εμπειρίες φίλων.. Τι στο διάολο θέλουν..; Μπορούν μας το πουν κ σε μας επιτέλους..; Γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν, και αντί να το εκτιμήσουν, σε βρίζουν κ από πάνω!! Δεν έχουν μάτια να δουν..; Να διακρίνουν..; Ποιος αξίζει κ ποιος όχι..; Μα τον θεό!! Το μόνο που εύχομαι, είναι να την πάθουν όλες αυτές μπας και βάλουν μυαλό.. Να βρεθεί ένα γερό κωλοπαίδι (όσο το δυνατόν νωρίτερα,για δικό τους καλό), να την πατήσουν μαζί του, και αυτός να τις συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι!!! Γιατί έτσι θέλουν!! Κάτι τέτοιες ώρες καταλαβαίνω κάποιους φίλους μεγαλύτερους.. Που μου λένε για κάτι 27χρονες, που ψάχνουν να βρούν το καλό παιδί, να το τυλίξουν.. Ε όχι κυρά μου.. Δεν θα γαμιέσαι εσύ μέχρι τα 27 σου με τον κάθε τυχόντα και θα μου ζητάς μετά νοικοκυριό.. Όλα σ'αυτήν την ζωή πληρώνονται.. Να πας να γαμηθείς!!! Στην κυριολεξία!!
Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007
Here without you
Ξεκλέβω λίγο χρόνο για να γράψω.. 4 μέρες τώρα με τα παιδιά δεν σηκώσαμε κεφάλι από μια πλακέτα.. Εύκολο πράμα να ξεχνιέσαι, καθόλου να ξεχνάς.. Ο φλεβάρης έφυγε, οι αναμνήσεις όχι.. Κ ούτε πρόκειται.. Ονειρεύομαι το πρόσωπό της, και μόλις κάνω να το αγγίξω, ξυπνάω.. Κάθε πρωί το ίδιο σκηνικό.. Κ εκεί αρχίζει το βασανηστήριο, μέχρι νά ρθει η ώρα που ξεκινάει το κάψιμο.. Άτιμο πράμα οι αναμνήσεις.. Ο χρόνος απαλύνει λένε.. Η σχετικότητά του όμως είναι τέτοια, που απαιτεί ..χρόνο!!! Υπομονή..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
